Wonder Woman to film z 2009 roku, bazujący na motywach Gods and Mortals z komiksu z 1978. Jeśli odciąć się od pierwowzoru, to widowisko można określić jako origin postaci. Niezależnie od tego, jak absurdalnie brzmiał mój wstęp, w trakcie oglądania wszystkie te dziwne pomysły wskakują na swoje miejsce i naprawdę pasują do wykreowanego świata. No dobra, przyznam, że niewidzialny samolot trochę mnie bawił, bo przywykłem do późniejszych wersji Diany, które już go nie posiadały lub rzadko korzystały. WW całe życie spędziła wśród Amazonek, więc jej pierwsza wizyta w naszym świecie będzie miała swoje konsekwencje. No i tu dochodzimy do treści, która z jednej strony porusza naprawdę dojrzałe i poważne tematy, jednak z drugiej przedstawia je pod postacią kontrastujących ze sobą, przerysowanych stereotypów. Przerysowanych do tego stopnia, że dla niektórych wręcz niestrawnych, przez co od filmu pewnie się odbiją.
Ja nie zdążyłem. Seans trwający lekko ponad godzinę wciągnął mnie tak bardzo, że olałem wszystkie jego wady. Tak – postacie i sytuacje mogą być zanadto przerysowane. Tak – jest kilka niekonsekwencji w prowadzeniu akcji oraz brak wyjaśnienia paru drobiazgów. Tak – czuć, że akcja miejscami pędzi na złamanie karku, zaś długość poszczególnych segmentów nie każdemu się spodoba. Mimo to bawiłem się naprawdę świetnie. Urzekła mnie pierwszorzędna animacja, dobra muzyka, doborowa obsada (m.in. Nathan Fillion, Alfred Molina, John DiMaggio, Tara Strong, czy Rosario Dawson) oraz, pomimo przerysowania, dorosłe postacie z dorosłymi problemami. Dodatkowo ani przez moment nie czułem, że oglądam coś, co przesadnie ogłupiono na rzecz najmłodszych. Ba, są tam dowcipy i sytuacje, których w pewnym wieku się nie wyłapie, a sami twórcy nie stronili od przemocy i rozlewu krwi. Jeżeli ktoś chciałby zapoznać się z postacią Wonder Woman choćby pobieżnie, zanim duet DC/WB na dobre rozkręci swoje kinowe uniwersum, ten film jest do tego idealny. Moja ocena: 5-.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz