Jeśli ktoś regularnie ogląda Arrow, ale nie zagłębiał się w produkcje poboczne, czekało go kilka niespodzianek. Mało tego, nawet jeśli jesteś na bieżąco z Arrow, Flashem i Legends of Tomorrow, istnieje spora szansa, że obecność Johna Constantine’a oraz Vixen była dla ciebie zaskoczeniem. Constantine został dołączony dość niespodziewanie, głównie dlatego, że jego własna seria, nie powiązana z Arrowverse padła. Natomiast Vixen… Cóż, ona miała swoją serię animowaną, a w zasadzie mini serię – internetową.
Vixen to 6 odcinków trwających średnio po 4 minuty. Tytułowa bohaterka odkrywa, iż noszony przez nią naszyjnik posiada magiczną moc, pozwalającą właścicielce korzystać z atrybutów zwierząt (siła, prędkość, latanie itd.).
Jako że to seria internetowa, nie należy spodziewać struktury zwykłego serialu. Te 6 odcinków to tak naprawdę seria kilku strzałów, by widz wiedział, z kim ma do czynienia i w jakim kontekście. Dodatkowo, jedna z teorii dotyczących eksplozji laboratorium z pierwszego sezonu Flasha znalazła swoje potwierdzenie. Oprócz mocy w telewizyjnym uniwersum jest też magia (to tak jakby ktoś miał jeszcze wątpliwości mimo obecności Lazarus Pit z trzeciego sezonu Arrow). Akcja samej serii ma miejsce w tym samym czasie, co trzeci sezon Arrow i pierwszy Flasha, a głosy podkładają aktorzy znani z wymienionych seriali. Projekty postaci przypominają te z Crossfire z antologii Batman: Gotham Knight, ale 100% anime to to nie jest.
Czy warto się angażować w coś tak krótkiego? Tak, jeśli chcecie być na bieżąco ze wszystkim, co się dzieje w uniwersum telewizyjnym. Moim zdaniem serie tego rodzaju są świetnym sposobem na szybkie wprowadzenie nowych elementów, bez potrzeby tworzenia długaśnych historii pochodzenia. Po 24 minutach wiecie wystarczająco dużo, by gościnny występ Vixen w Arrow miał ręce i nogi, a same informacje stanowiły punkt wyjściowy do rozwoju postaci. Jeśli miałbym się do czegoś przyczepić, to animacja mogłaby być płynniejsza tu i tam (choć akcja i tak potrafi zrobić wrażenie), a aktorzy podkładający głos mogliby się bardziej postarać, gdyż tutaj brzmią sztywno i niespecjalnie przypominają swoje telewizyjne odpowiedniki. Moja ocena: 4-. Teraz poproszę Green Lantern.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz