Scavengers Reign – Season 1

Jednym z moich ulubionych gatunków w papierowych grach RPG jest horror. W swojej kolekcji przeróżnych systemów mam kilka sztuk dedykowanych właśnie jemu. W tym gronie znajduje się Mothership – horror s-f, który swoją atmosferą i światem potrafi nawiązywać zarówno do Aliena, jak i Event Horizon. Normą jest tu buszowanie po wrakach statków kosmicznych, słabo płatne zlecenia oraz planety, na których wszystko próbuje gracza zabić i zjeść, niekoniecznie w tej kolejności. W grupie poświęconej Mothership ktoś polecił Scavengers Reign – opowieść o kosmicznych rozbitkach próbujących przeżyć właśnie na takiej planecie.

Pierwszą rzeczą wpadającą w oko jest bardzo prosta kreska. Nie jestem pewien, czy to tylko moje wrażenie, czy rzeczywisty zabieg, ale korzysta się z niej dwojako. Postacie mają stosunkowo mało szczegółów, czasami wręcz zero cieniowania. Ale już Vesta, na której wszystko ma miejsce, to istny skarbiec drobiazgów. Każdą nową istotę, roślinę i zakamarek dosłownie chłonie się, a następnie bez problemu wraca do losów bohaterów. Skakanie między jednym a drugim planem jest bardzo wygodne.

Pomimo wielokolorowej palety barw i zapierających dech w piersiach widoków planety, SR to nie Avatar i nie głupkowaty kosmos z Ricka & Morty’ego. Vesta jest odpowiednikiem Australii z memów: wszystko stara się zjeść bohaterów lub przynajmniej zrobić im kuku. Bardzo często jedno i drugie. Jakby tego było mało, autorzy również nie oszczędzają swoich postaci. Jeśli coś ma pójść źle – pójdzie. Na każdym kroku widz jesteś uświadamiany, w jak bardzo obcych i nieprzyjaznych warunkach muszą przetrwać protagoniści. Do tego każdy z nich ma swoje demony, które potrafią wyleźć w najmniej odpowiednim momencie. Mamy więc National Geographic, program o przetrwaniu i hardcore’ową sesję terapeutyczną w jednym. Warto też podkreślić, iż mimo prostej i przyjemnej dla oka formy, Scavengers Reign to pozycja dla dorosłych i to tych bardziej wytrzymałych. Twórcy nie stronią od pokazywania, jak coś kogoś rozrywa na strzępy,  wżera żywcem lub serwuje jakiegoś pasożyta, który od tej pory gnieździ się we wnętrznościach. Nawet roboty mają tu przerąbane. Przeciwwagą są dłuższe, spokojniejsze sceny bez ani jednego słowa skłaniające do refleksji i pozwalające odetchnąć.

Jeśli nie liczyć dość pesymistycznego wydźwięku, to SR zawiera jeden aspekt, który mnie irytował przez większość odcinków. Bohaterowie na pewnym etapie zyskują swego rodzaju antagonistę. Jest to wypadkowa kilku rzeczy typu lokalna fauna, siła natury i słabość człowieka. Sęk w tym, że ten twór dość szybko rośnie do niebotycznych rozmiarów i potem wlecze się przez resztę epizodów. Tak jak przez większość czasu nie ma co liczyć, iż cokolwiek lub ktokolwiek przetrwa dłużej, tak antagonista uparcie nie chciał się przekręcić, a ja autentycznie nie mogłem się doczekać, kiedy mu wreszcie ktoś spuści łomot. Koniec końców, finał tego wątku nie do końca dał mi satysfakcję.

Niemniej jednak Scavengers Reign to obecnie jeden z najlepszych i najbardziej pomysłowych seriali s-f. Fakt bycia animacją pozwala na przedstawienie wielu pomysłów, które w wersji live action mogłyby nie wypaść tak dobrze. Jeśli akurat jesteście na głodzie tego gatunku, nie ma co się zastanawiać, tylko oglądać. Moja ocena: 4+.