Inception

...
...
...
...
...
O kurwa...

Taka była mniej więcej moja reakcja gdzieś pod koniec filmu. Z kolei dokładnie ostatnia scena wprawiła mnie w tak dobry humor, że podczas gdy wszyscy na sali rzucali przekleństwami z powodu jej dwuznaczności, ja rechotałem jak głupi.

Jedni powiedzą wam, że film jest przegadany, oraz że sceny akcji dodano na siłę. Inni stwierdzą, że jest to objawienie. Ja po prostu powiem: świetny film. Jego założenie jest proste: istnieje grupa ludzi, którzy są w stanie wejść w czyjś sen i wyrwać z podświadomości najgłębiej skrywane sekrety. Ilość snów w trakcie seansu zaczyna się zwiększać, powstają kolejne warstwy i trzeba się pilnować, by się w tym nie pogubić. Nie żeby to sprawiało trudności, tylko fabuła daje sporo miejsca do interpretacji i czasem człowiek zapomina, że film dalej leci, a on wciąż tkwi w jednej scenie, którą chciał przeanalizować.

Wspomniana grupa dostaje zadanie, które mieści się (mniej więcej) w ramach jej specjalizacji. I tu zaczyna się zabawa w domysły: Czy aby na pewno tylko to mają zrobić? Czy na pewno tylko to robią? A może tak naprawdę ta misja ma inny cel? A może nie? A może to, a może tamto, i tak dalej.

Aktorsko jest świetnie. Nie są to może oskarowe role, ale są wiarygodnie zagrane i dobrze współgrają z opowiadaną historią. Wizualnie do filmu też nie można się przyczepić – robi wrażenie, zwłaszcza sekwencje zmieniającego się we śnie świata. Muzyka również zasługuje na pochwałę – wprowadza nastrój niepewności, podnosi napięcie i podkreśla niezwykłość przedstawianych motywów.

Nie jest to film łatwy w odbiorze. Z tego co słyszałem, ludzie spodziewali się, że będzie to następca Matrixa – jakaś tajemnica na początek, ale wszystko się wyjaśni, a do samego końca będzie nam towarzyszyć wesoła rozwałka. Otóż nie, rozwałki w Incepcji na dobrą sprawę mogłoby nie być i niespecjalnie wpłynęłoby to na główny wątek, a do tego tajemnica nie podaje nam odpowiedzi na talerzu, tylko mówi: ja to widzę tak, a co Ty z tym zrobisz, to twoja sprawa.

Nowe filmy, jakie do tej pory widziałem w tym roku, można określić jako: pełne wodotrysków, głośne, przeznaczone na duży ekran, w 3D, ale przy okazji nudne, mdłe, jednorazowe. Dwa tytuły sprawiły mi dużą niespodziankę: Shutter Island i właśnie Inception (żeby było zabawniej, oba z Leonardem DiCaprio). Incepcja nie jest typowo kinowym filmem, ale warto go w kinie przynajmniej raz zobaczyć. Jak mało który obraz w dzisiejszych czasach angażuje widza w opowiadaną historię w całości, zmusza do myślenia i nie pozostawia obojętnym na zadawane pytania. Ode mnie: 5+. Polecam.